ZULÜM VE İŞKENCE

Nereye gitsem aynı konu
Kime sorsam isyanda.
Çocukları ilkokul çağında olan tüm velilerin isyanı aynı.
Veli olan anne babalar çıldırmak üzere.
Çocukları ise hiç sormayın.
Daha o yaşta canlarından bezmişler. Okula gitmek istemiyorlar.
Her sabah çocuk okula gitsin diye bir ikna çabası sormayın.
NE OLACAK BU EĞİTİMİN HALİ YERİNE
NE OLACAK BU VELİLER VE ÇOCUKLARIN HALİ DEMEYE BAŞLADIK.
Hangi ortama girdiysem çocuklara verilen ödevlerin çokluğundan, birinci sınıf öğrencilerine el yazısı ile okuma yazma öğretmelerinden, çocuklarının perişanlığından, kendilerinin isyanından bahsediyorlar.
Bu şikayatler artarak devam ediyor.
'Hay böyle müfredatın' diyen diyene.
Biz bile el yazısı ile yazmayı ilkokulun sonlarında ya da ortaokul sıralarında öğrendik.
Öğrenirken de taa o yaşta elimiz kopardı ağrıdan.
Peki, daha el kasları bile gelişmemiş o mini minnacık eller ne çekiyor gerisini siz düşünün.
Bu minik çocuklara bu eziyeti çektirmeye kimsenin hakkı yok.
İsyan eden veliler sonuna kadar haklı.
Artık eğitim öğretim tam anlamıyla hem öğrenci hem de veli için işkenceye dönüşmüş durumda.
Birçok veli hep bir ağızdan şunu söylüyorlar:
“BU ZULME ARTIK BİRİLERİ DUR DESİN”
MALESEF NE BU EL YAZISI ZULMÜNE, NE DE EV ÖDEVİ İŞKENCESİNE DUR DİYECEK KİMSE YOK